уст.
1.
мучавар — жрец, руководивший обрядом дароприношения
2.
повитуха, повивальная бабка
3.
неповоротливый, медлительный, нерасторопный
мешкотный разг.
мăчавăр çын — мешкотный человек
см. мучавăр.
ч.с. Чăваш тĕнĕн йăли-йĕркине пĕлекен çын; чӳк пуçĕ, кĕлевçĕ, апăс. Колхозри пĕр çын — çӳçне кастармасăр, сухалне хырмасăр — акатуй тĕлне чăн чăваш мăчавăрне тухса кайма приказ илнĕ. А-и, 1992, 22 /, 3 с. Ю.Беляев мăчавăр тĕрлĕ çимĕçсем парса чӳклерĕ, ... И.Соловьев мăчавăр кĕлĕ турĕ. Х-р, 2.09.1992, 2 с. Ял мăчавăрĕ, чăваш халăх ăсчахĕ Е.Ерагин учитель чӳклеме ирттерчĕ. Х-р, 25.08.1998, 1 с. Якуркка Микихверĕ мăчавăр пил пачĕ. ÇХ, 1999, 7 /, 1 с.
— Аслă мăчавăр (ÇХ, 2000, 11 /, 10 с.).
Çавăн пекех пăхăр:
мăчăлти мăчĕ мăча мăча-куç « мăчавăр » мăчавăрлан мăчавур мăчи мăчи-куç мăчлат