глаг. несов.
1. вĕлтлет, вĕлтлетсе ирт; в вагонном окне мелькают столбы вагон чӳречинчен юпасем вĕлтлетсе иртеççĕ
2. мĕлтлет, ялтлат, çуталса ил; вдали мелькают огоньки инçетре çутăсем мĕлтлетеççĕ
несов., мелькнуть сов. и однокр. ӗмӗлтет, мӗкӗлтет, вӗлт-вӗлт ту, вӗлтлетсе тӑр, пӗр самантлӑха курӑнса кай.
несов. 1. (мерцать) йăлтăртат, çутал, йăлтлат; вдали мелькали огни инçетре çутăсем йăлтлатнă; 2. (появляться и исчезать) мĕлтлет, вĕлтлет (кăшт курăнса çухал); за окном вагона мелькали столбы вагон чӳречинчен юпасем вĕлтлетсе юлнă; 3. перен. (появляться в сознании) пуçа кил; у меня не раз уже мелькала догадка ман пуçа ку шухăш пĕрре çеç мар килнĕччĕ.
Çавăн пекех пăхăр:
мелсĕрлĕх мелсĕррĕн мелчĕкле мель « мелькать » мельком мельник мельница мельничный мельхиор