мина
минный
шыв айне лартакан минă — подводная мина
минă взрывателĕ — минный взрыватель
минă зарячĕ — минный заряд
минă катăкĕсем — осколки мины
минăсене сиенсĕрлет — обезвреживать мины
сущ.жен.
мина (çĕр айне е шыва пытарса лартакан снаряд); противотанковая мина танксене пĕтермелли мина; машина подорвалась на мине машина минăпа арканнă
1. хамӑр кӑмӑла, сисӗм-туйӑма, пит-куҫа тӗрлӗ майлӑ вылятса пӗлтерни.
2. мина (япалана ҫӗмӗрсе, салатса тӑкакан вӑрҫӑ хатӗрӗ).
ж. мина (1. шыв айне е çĕр айне пытарса лартакан снаряд; 2. миномёт снарячĕ); подложить мину кому-л., под кого-л. сăтăр ту, шар кăтарт.
ж. пит-куçри кăмăл; сделать кислую мину пит-куçа кăмăлсăррăн пĕркеле.
кĕрепенке кĕмĕл. Вăл хăйĕн вунă чурине чĕнсе илсе вĕсене вунă мина (вунă кĕрепенке кĕмĕл) парса каланă: эпĕ тавăрăниччен çак минăсемпе тупăш тăвăр тенĕ [Лука 19:13].
Çавăн пекех пăхăр:
минăла минçе минĕре минĕрет « мина » минарет миндаль миндальничать мине Минеç