недоуздок
сӳс нăхта — пеньковый недоуздок
лăшана нăхта тăхăнтар — надеть на лошадь недоуздок
оброд
недоузок
недоуздок. Сред. Юм. Лаша сôтма кайнă чохне сӳсрен явса йĕвен пик туса каяççĕ, çавна нăхта теççĕ. N. Унтан вара вĕсенĕн шултăрарах шăммисене пĕр çĕрелле пуçтарса çыхса, йăвăç çине çакса хураççĕ. Пуç шăммисене, нăхта туса, калах çакса хураççĕ. СТИК. Нăхта — юпах тихасене тăхăнтаракан, мучаларан, виççĕн (= виççĕпе) явса тунă йĕвен. СПВВ. † Урампала лаша ыткăнса килет, нăхти çинчи тăхипе мухтанса. М. Чолл. Эсĕ витене кĕрĕн, унта ылтăм ăйăр тăрĕ, эсĕ ăна сӳс нăхтапа тытса тух.
«недоуздок», «оброть»; Замахш., азерб., хак. нохта, уйг., казах., к. калп. нокта, кирг., алт. В, ойр. нокто, узб. нухта, башк., тат. нукта, туркм. ногта «недоуздок»; ср. монг., калм. ногт, бур.-монг. нокто, нокта то же. Предполагают заимствование из кит. языка.
Çавăн пекех пăхăр:
нăх-нах нăхăт нăхăт йывăçĕ нăхăт чулĕ « нăхта » нăхтала нăхто йĕвен нăч нăчă нăчăк