1.
навоз
навозный
навус ани — участок, удобренный навозом
уя навус тăк — унавозить поле
2. перен.
дрянь, барахло, мусор
◊
навус кăмпи — гриб-навозник
навос, навоз. Изамб. Т. Пирĕн чăвашăн навусне ахаль çырма хĕррине тăкаççĕ. Трхбл. Ачасем навус çинче хурт шыраççĕ. Ib. Ачасем навус çинче чакаланаççĕ. Дети копаются в навозе. Утăм 1928, 71. Навус кумккисем те пайтахах. Орл. II, 215. Навос («навоз») çуни туртасăр. (Калуш). N. Вите навусне анкартне (= анкартине) кăлартăм. || Брань. Йӳç. такăнт. 23. Кĕркури, йĕркеллĕ пул-ха! Навус! Тăв. 60. Мĕншĕн-ха çав навусшăн кĕвĕçетĕп? — Çук, ерунда! Ун пек навус çул çинче те нумай выртать.
тислĕк. Çĕре навус (тислĕк) кăна мар, ытти япаласем те тăкас пулать [Çулталăк 1906:41].
Çавăн пекех пăхăр:
навос тăк навсегда навстречу навуç « навус » навус кăмпи навусла навуслан навыворот навык