астр.
орбита (çăлтăрсем е спутниксем çӳрекен çул)
орбитальный
Çĕр орбити — орбита Земли
Уйăх тавралли орбита — селеноцентрическая орбита, орбита вокруг Луны
ункăлла орбита — кольцевая орбита
орбитăри станци — орбитальная станция
орбитăри хăвăртлăх — орбитальная скбрость
ракетăн орбита уйрăмĕ — орбитальный отсек ракеты
палăртнă орбитăна тух — выйти на заданную орбиту
орбитăран пăрăн — сойтй с орбиты
сущ.жен.
орбита (тĕнче уçлăхĕнчи кĕлеткесен çаврăну çулĕ); земная орбита Çĕр орбити; спутник выведен на околоземную орбиту спутника Çĕр таврашĕнчи орбитăна кăларнă
ж. 1. астр. орбита (çӳлти çутăсем çӳрекен çул); 2. перен. сфера, карта, тавралăх; 3. (глазница) куç шăтăкĕ.
Çавăн пекех пăхăр:
оратор оратори ораторла орать « орбита » орбитальный оргазм орган организатор организаторла