1.
подражание шипению,
напр. при опускании раскаленного железа в воду
2.
подражание пыхтению, шумному дыханию
паш-паш усил. — от паш 2.
паш-паш сывла — задыхаться; учащенно и шумно дышать
3. подр. —
о падении во что-л. мягкое, пушистое
мамăк тӳшек çине паш! кĕрсе вырт — плюхнуться на пуховую перину
4. подр. —
о вздувании, разбухании
çăкăр паш хăпарса пиçнĕ — хлеб хорошо подошел
неизв. сл. Отсюда:Пашьел.
отсюда: паш-пӳрне.
подр. вспыхиванию пламени. ЧС. Вучĕ вăйлăран вăйлă туха пуçларĕ. Тăрсан-тăрсан, паш, паш! туса вăйлăн тухса каять. СТИК. Тар патне вут тытрăм та, тар паш! туса карĕ (один звук без разделения). || Подр. вонзанию, втыканию, падению в мягкое. СТИК. Патака тăпра ăшне пашш кӳртсе ячĕ. (Выражение звука и образа действия). Сред. Юм. Олпотсĕм мамăк чĕшек ăшне пашш! çиç кĕрсе выртаççĕ. Альш. Пуп çĕçĕ илет те, арăмĕ хулĕ хушшинчен паш! тутарат. || Подр. испусканию ветров. Сред. Юм. Такши полчĕ, пĕри пашш! тутарса ячĕ (испустил ветры). Орау. Пашш! тутарчĕ. || Подр. пыхтенью густого теста, когда оно киснет. ГТТ.
Çавăн пекех пăхăр:
паччинккĕ паччис паччушки пачьен « паш » Паш-вар паш-пӳрне пашăх паша Паша-пуç