Шырав: пирче

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I.
нарыв, гнойник

II.

1.
заживать, затягиваться (о ране)

2.
отвердевать, затвердевать
вăхăтра сӳрелемесен, тăпра пирчесе ларать — если не проборонить вовремя, почва затвердевает

3.
грубеть, обветреть
пит-куç пирченĕ — лицо обветрело

4. диал.
привыкать

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(-џ̌э), назв. болезни. СПВВ. ФИ. Пирче — пит усал тӳрленейми юхан-шăтан.

(-џ̌-), затвердеть, засыхать, заживать, задернуться (о ране). Сред. Юм. Çăпан, пĕр пирчеме пуçласан, часах тӳрленет вара ôлă. СПБВ. Суран пирчет = ӳт илет. СПВВ. Суран пирчерĕ = ӳт илчĕ. СПВВ. ФИ. Пирченĕ; кĕçенçăпан пĕтĕмпе çĕрсе кайнă пулсан, нимĕнпе те тӳрлетмелле мар пулсан, пирчесе кайрĕ, теççĕ. КС. Çулла пит хĕвелпе пирчет = хытса ларать, кашăркаса (шероховато). N. Çынна вăрттăн çапни пирченĕ сурана араслантарать. Стюх. Пирченĕ, зажила (рана). Сборн. по мед. Ача кӳпчĕкне кăвапаран тытса туртма нихăçан та юрамасть: вăл хăш чухне хăй тавăрашĕнчи ӳт çумне пирчесе ларать || То же, что хăнăхнă. Хорнвар-Шигали. Вăл ĕнтĕ хăма çурма пирченĕ (= хăнăхнă). Ib. Пĕрре вăрра пирченĕ те, çав шухăшпах çӳрет. Ib. Вăл пĕрре çул çӳреме пирченĕ. Ib. Пĕрре сат ĕрчетме пирченĕ (= хăнăхнă, хытнă, пиçĕхнĕ), çав ĕçпех аппаланат.

Çавăн пекех пăхăр:

пируэт пирхи пирчĕв пирчĕк « пирче » пирчев пирчевлен пирчевлет пирчей пирчек