1.
холм, горка, возвышенность, высота, сопка
холмистый, гористый, возвышенный
Атăл сăрчĕ — возвышенный берег Волги
сĕвек сăрт — пологая возвышенность
чăнкă сăрт —крутая гора
чул сăрт — скала, утес
сăрт аякки — косогор
сăрт тӳпи — вершина горы
сăрт хушши — седловина
сăрт айĕнче çул выртать — под горой проходит дорога
вăрманлă сăрт — лесистая сопка
сăрт тăрри — вершина сопки
Пулли шывра, хӳри сăртра. (Курка). — загадка Рыба в воде, а хвост на горе. (Ковш).
2.
хребет, хребтина (животных)
лаша сăрчĕ — хребет лошади
3. диал.
болотистое место, сырая низина
холм, гора
ур, калкулык
«возвышенность», «холм», «сырт»; казах., кирг. сырт «возвышенность»; «верхний»; «обух» (ножа); тур., тат., уйг. сырт «горный хребет», «спина», «бугор»; азерб., алт. В сырт «хребет».
Çавăн пекех пăхăр:
сăрпак Сăрпак киремечĕ сăрпалан Сăрпик « сăрт » сăрт çамки сăрт çи сăрт айĕ сăрт аякки сăрт тăрри