стена. БАБ.
сущ.жен., множ. стены
1. стена (çурт, пӳлĕм аякки); наружные стены здания çуртăн тулаш стенисем
2. хӳме; крепостные стены крепость хумисем ♦ как за каменной стеной çирĕп хӳтлĕхре, шанчăклă çĕрте; сидеть в четырёх стенах килтен тухмасăр лар
стена; как за каменной стеной шанчӑклӑ хӳтлӗхре.
ж. 1. стена; капитальная стена тĕп стена (чул е пĕрене стена); 2. (высокая ограда) хӳме; 3. перен. (препятствие) хӳме, стена; ◇ как за каменной стеной шанчăклă хӳтлĕхре; сидеть (или находиться) в четырёх стенах килтен тухса çӳремесĕр пурăн; лезть на стену 1) хĕрсе кайса тавлаш; 2) ниçта кайса кĕме ан пĕл; между ними выросла стена вĕсем пĕр-пĕринпе хутшăнма пăрахрĕç; в стенах института институтра.
[кил-çурт, хуралтă] кăшкарĕ. Вăл чиркĕвĕн кăшкарне (стенисене) чултан тутарнă <…> [Наставление 1896:54]
Çавăн пекех пăхăр:
стелька стельный Стемет стемнеть « стена » стенд стенная газета стенной стенограмма стенографи