Шырав: сухан

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
лук

луковый
аса сухан — лук с семенами, лук-семенник
вăрă суханĕ — лук-сеянец
пуçлă сухан — репчатый лук
симĕс сухан — зеленый лук
уй суханĕ — дикий лук
хир суханĕ — дикий лук
хăвăл сухан — стрельчатый лук
сухан пуçĕ — луковица
сухан çеçки — перья лука
икĕ пуç сухан — две луковицы
сухан чĕр — рвать зеленый лук

2.
луковица

луковичный
тюльпан суханĕ — луковица тюльпана
суханпа ĕрчет — размножать посадкой луковиц

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

лук
пуçлă сухан — луковица
сухан кукли — луковик
хыр суханĕ, ыхра ути — дикий лук

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

сохан (суhан, соhан, соҕан), лук. Вилĕ-яли. Çимĕçпе пĕрле тата камăн пурри симĕс сухан хывать. Сятра: соҕана с'ом п̚осс'и_зэ манн'а. Мой лук зарос сорными травами. Пшкрт; _кӧ_р _пэ̆_р соҕан. Дай мне одну луковицу. Якейк. Эпĕр хамăр сохан йӳççи. Юрк. Ай-хай пуç ыратат, пĕр пуç сухан тупса парăр. Шорк. Сохан чĕрес, срывать самые крайние перья лука.

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

суган

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«лук»; сухан шăлĕ, пуçĕ «луковица»; др. тюрк., МК согансоған, алт. В, ойр. согоно, тув. согуна, тат. суган, башк. hуган, желт. уйг. сухан, карач. сохан, тат. суван, «лук»; кирг. coғoн «дикий лук»; в некоторых тюрк. яз. (уйг., узб., кирг., каз., к. калп.) вместо соган употребительно персидское пияз. Ср. монг. сонгино «лук репчатый».

Çавăн пекех пăхăр:

сухаллă сысна сухаллă тăмана сухаллан сухалсăр « сухан » сухан çеçки сухан сăвăсĕ Сухан ту Сухан тутарĕ сухан шĕвĕрĕлченĕ