1.
склон горы, косогор
чăнкă тăвайкки — крутой склон горы
тăвайкки ярăн — кататься с горы
хĕвел тăвайкки хыçне анса ларчĕ — солнце скрылось за горой
Пĕр тăвайккинче икĕ шăтăк алтăр ларать. (Хăлха). — загадка На склонах одной горы два худых ковша. (Уши).
2.
подножие, подошва горы
кĕтӳ тăвайккинче çӳрет — стадо пасется у подножия горы
3.
снежная горка (для катания)
юртан тăвайкки ту — сложить горку из снега
◊
ик айăкки те тăвайкки — все равно (при выражении безразличия)
уншăн ик айăкки те тăвайкки — ему все равно
склон горы,
«склон горы», «косогор»; «пологий берег реки или оврага». Из тăв, ту «гора» + аяк «бок», «сторона».
Çавăн пекех пăхăр:
Тăвай Тăвай ăшни тăвайкки Тăвай кати тăвайăкки « тăвайкки » тăвайкки айĕ тăвайкки ярăн тăвали тăвалла тăвалла кай