1.
сердить, злить
вызывать досаду
выводить из себя
ан тарăхтар-ха мана! — не выводи меня из себя!
2.
возмущать, вызывать возмущение, гнев
тарăхтармалла ĕç — возмутительный поступок
вăл ĕçе тухманни пурне те тарăхтарчĕ — его прогул возмутил всех
3.
обижать, вызывать обиду
сăлтавсăр тарăхтар — обидеть напрасно, без оснований
4.
мучить, донимать, изводить
пире шăрăх тарăхтарса çитерчĕ — жара нас измучила
вăл мана пайтах тарăхтарчĕ — он мне порядком надоел
понуд. ф. от гл. тарăх. Кан. Кăна та мана кирлĕ таварсемех тарăхтарнă-мĕн. N. Вăл тарăхтарса пурăнсан та, ăна асла хураççĕ. Юрк. Ху ĕçнипе çемйӳне те тарăхтаратăн пулĕ. Ib. Авă çавă ача-пăчасемпе арăм пирки кăна мана тарăхтарат та, вăсем пулмасан эпĕ тен сыпса та пăхмăттăм. Пĕччен пурăнма шуть те кăна. N. Те эсĕ тата ĕлĕкхи пек мана кĕттерсе тарăхтарасшăн-и? Изамб. Т. Куçарасса нимĕн те куçарман, анчах Чĕмпĕр çулĕ тарăхтарчĕ. || Надоедать. Изамб. Т. Эс ул япалана ыйта-ыйта йăлт тарăхтартăн ĕнтĕ мана. N. Вăл ăна хăй хыççăн çӳретсе йăлт тарăхтарса пĕтерет.
Çавăн пекех пăхăр:
тарăх тарăхасшăн тарăхкала тарăхлăн « тарăхтар » тарăхтармăш тарăху тарăхуллă тарăхуллăн тарçă