Шырав: тӳпеле

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
класть верхушку (стога), вершить обл.
капан тӳпеле — вершить скирду

2.
класть с верхом, выше краев, накладывать доверху

3. разг.
колотить
тузить, дубасить прост.

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

накладывать до верху, выше краев сосуда. Менча Ч. Çынна парах тăмалла пултăрччĕ (пусть будет возможность постоянно давать хлеба людям), тӳпелесе парса тӳпелесе илме парăсăнччĕ. (Моленье). Сред. Юм. Эсĕ шăлами çиç толтарнă-çке, лайăх тӳпелесе толтар. N. Пăтавккана тӳпелесех пачĕ. КС. Çав çынтан илес пулĕ-ха, вăл ялан тӳпелесе парать (дает с верхом). || Бить. Слеп. Пуçран тӳпелес полать-ха она. Хурамал. Çапăçсан кайран хăшĕ çĕнет; ну, тӳпелерĕм хăйне те, тет. Ст. Чек. Тӳпелесе янă = хĕнесе янă. Сред. Юм. Пĕр хĕрлĕ алтана пĕр шор алтан пит тӳпелерĕ.

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

1. «накладывать доверху», «класть выше краев сосуда»; 2. «бить», «колотить»; к. калп. тӧбеле «делить на отдельные кучи» (мясо); чаг. тӳпәлә, казах. тӧпе, ойр. тӧбӧлӧ, тат., башк. тӳбәлә, к. калп., кумык. тӧбеле «бить, колотить по голове»; тур. тепеле «убивать», «бить», «колотить до смерти». От тӳпе (см.).

Çавăн пекех пăхăр:

Тӳпе-чик тӳпек тӳпеке тӳпелĕ « тӳпеле » тӳпелен тӳпелеттер тӳпелеш тӳпелештер тӳпелешӳ