1.
привыкать, приучаться, приобретать привычку, навык
ĕçе хăнăх — привыкать к труду
ĕçе хăнăхни — привычка к труду
хăнăхман ĕç — непривычное дело, непривычная работа
ĕçе хăнăхман çын — непривычный к труду человек
ĕçе хăнăхнă алă — привычные к труду руки
ача сĕрме купăс калама хăнăхрĕ — мальчик научился играть на скрипке
хăнăхса пыр — постепенно привыкать
2.
осваиваться, приспосабливаться, привыкать, свыкаться, акклиматизироваться
куç тĕттĕме хăнăхрĕ — глаза привыкли к темноте
хăнăхса çит — свыкнуться, привыкнуть
3.
привязываться, привыкать к кому-л.
алла хăнăх — приручаться
алла хăнăхнă упа çури — прирученный медвежонок
(хŏнŏх, хы̆ны̆х), привыкать. Янтик. Çутă çĕртен тӳрех тĕттĕм çĕре кайсан, куç ним те курмас, каярахпа куракан пулать; ун чухне вара хăнăхсан курать, теççĕ. Ст. Чек. Хăнăхнă, привык, привычный. Якейк. Йăтă çынна хăнăхнă. Собака привыкла к человеку. Орау. Хăнăхрĕ = хăюланчĕ, вĕренчĕ. Баран. 79. Эпир хăнăхса çитнĕ ĕнтĕ. Мы уже привыкли. Сборн. по мед. Ерсенех малтан вăл шатра (трахома) нумаях пулмасть, хăнăхман çын паллаймасть те ăна.
привычка.
күнегергә
«привыкать», «осваиваться», «приучаться», «свыкаться»; хăнăху «привычка», «навык»; уйг., кирг. кӧнӳк, к. калп., казах., хак. кӧник, узб. куник, тат., башк. кӳнек «привыкать», «осваиваться», «приобретать навык»; уйг. кӧнӳкӳш, узб. куникиш, куникма, кирг. кӧнӳгӳӳ, кӧндӳм, к. калп. конлигу, тат. кӳнегӳ «привычка», «навык», «сноровка». От кун, кӳн (уйг., кирг. кӧн, тат. кӳн) «соглашаться» или от глагола кан «удовлетворяться».
Çавăн пекех пăхăр:
хăнăла хăнăр хăнăрлă хăнăтла « хăнăх » хăнăхсăр хăнăхтар хăнăхтару хăнăху хăнăхуллă