1.
сторож
караульщик, охранник разг.
вăрман хуралçи — лесник
чикĕ хуралçи — пограничник
хуралçă салтак — часовой
Тулта хуралçă, пӳртре улпут. (Йытă). — загадка Во дворе— сторож, а в избе — барин. (Собака).
2.
защитник
Хăватсăр çар хуралçă мар. — погов. Армия без мощи — не защитница.
караульшик, сторож. Ск. и пред. чув. 43. Халĕ вăл ял хуралçинче тăрать (служит деревенским караульщиком). N. Хуралçа кĕтĕм. Поступил в сторожа. Орау. Ăна хăяр хуралçине тытрĕç. Ib. Хăяр хуралçи çăккăра тĕрет анчах, леçсе те çитерме çук. Юрк. Сирĕн сухăрсем пит илемлĕ, сухăр хуралçисем мунчала. N. Хуралçă = хуралăç. || Часовой. КВИ. Алăк хыçĕнче анчах ура сасси илтĕнет: унта хуралçă - салтак утса вăхăт ирттерет. Только слышно: — за дверями звучномерными шагами ходит в тишине ночной безответный часовой.
сакчы
«караульщик», «сторож»; алт. В каруулчык, карулчук, тат. каравылчы, ног. каравылшы, башк. караулсы то же. От хурал (см.); ср. монг. харуулчи, калм. харулч «сторож».
Çавăн пекех пăхăр:
хурал хапхи хуралă хуралăç хуралăт « хуралçă » хуралçă тăр хуралĕç хурала хуралаш Хуралка