Шырав: чавса

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
локоть

локтевой
чавса шăмми — локтевая кость
чавсапа тĕртсе ил — толкнуть локтем
Чавса çывăх та çыртма çук. — погов. Близок локоть, да не укусишь.

2.
локоть (часть рукава)
çĕтĕк чавсасем — рваные локти

3. уст.
то же, что хур III.

◊
чавса таран ларт — надуть, обмануть

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

локоть. Альш. Чавсине çĕклеймес. Не может поднять руку, потому что болит локоть. Ib. Чавсине тавăрнă. Засучил руки. Т. Григорьева. Чавса инçе те мар, çыртма çук. Шурăм-п. Чавса тăрăшшĕ çĕççине (с локоть). Юрк. Ыран каç кĕтрĕм, килмерĕн, чавса çинче ларса çĕр каçрăм. N. Чавсана çавăрса çыртасчĕ, çитмест вара. ТХКА. Хăйĕн кĕрĕк тӳммисем татăлса пĕтнĕ, кĕрĕкĕн сылтăм чавси çурăлнă. || Сред. Юм. Ôна пит нăмай лартрăм тессине чавса таран лартрăм (тăхăнтартăм) теççĕ. Начерт. 193. Чавсапа, на отмах. || Принадлежность ткацкого станка. Юрк. Чавса, хивсе выртаканни. И. Седяк. Тăратма, чавса = хивсе хуракан икĕ юпа. Янгорч. Чавса е тăратма (пир вырăнĕ). || Шел. 56. Тем чул чӳлмек чавсисем, тилкеписем, пушисем, тухья-хушпу тăхăннă йăлтăр-ялтăр пуçĕсем. || Ст. Чек. Ку йывăç чавса куккăр.

(ч’авза), quaedam pars K (.?), qua concutiuntur cribra? Брусок, одним концом привязанный к «ала ешчĕк», т. е к ящику, в дно которого вставлены решета; другой конец его надет на шпиль, находящийся в брусе под поставом. Шевле.

Çавăн пекех пăхăр:

чавкаттар чавкать чавлăш чавлăшла « чавса » чавса çыххи чавса тимĕри чавса тытти чавса хур чавсавай