1. бот.
палочник, рогоз
чакан тăрри — початок, головка рогоза
2.
шпора и шпоры (у петуха)
3.
нарост и наросты (на передних ногах лошади)
4.
кончик зуба (у пилы)
палочник (болотное растение). ЧП. СПВВ. ТМ. Чакан – шывра ӳсекен сарлака хăмăш, унăн пуçĕ пĕр шите яхăн патак пек хуп-хур, çавна чакан теççĕ. СПВВ. Хура шыв юхат явăнса, хумăшпа чакан хушшинче. Сунчел. Тĕпне хăмăш пек, тăррине чакан пек ту. Менча Ч. Акнă тыррăн пӳне хăмăш пек, пуçне чакан пек, çăмарта хĕрли пек тутлăхне парăсăнччĕ. (Из моленья чӳклеме). Лашм. Çеçен хире тулă акрăмăр, тĕпĕ пулчĕ хăмăш пек, тăрри пулчĕ чакан пек. N. Тырă-полă чакан тăрăллă полтăр, хăмăлĕ хомăш пек полтăр.
изгнутый кончик зуба у дольной пилы. Торх. || Шпоры (у петуха). Яргуньк. Кикирики сар автан, санăн урара чакан пур, манăн урара атă çук. Мыслец. Алтан чаканĕ, шпоры. || Шишки на передних ногах лошади. Питушк. Чакан лашара пурăнать (ӳт çитĕнет), на ногах особые шишки. || Чертаг. Чакан — корак ори; ывăса (воск) уçарах парать чакалтаса ôнпала (у пузыря).
обл. раст. патанпаш, чакан; см. рогоз.
«рогоз», «палочник», «куга»; кирг. чекен, тат. жекен, к. калп. жекен, туркм. еген, алт. В джекен, башк. екен «рогоз».
Çавăн пекех пăхăр:
чакалта чакалтан чакалтанкала чакалтат « чакан » Чакан çырма чакан патак чакан тăрри чакан тулă чакан хăмăш