Шырав: чан

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I.

1.
колокол

колокольный
пушар чанĕ —пожарный колокол
хурал чанĕ — сторожевой колокол
чиркӳ чанĕ — церковный колокол
чан сасси — колокольный звон
чан сап — звонить в колокола
чан çапакан — звонарь

2.
набат

набатный

II.
чан (большая кадка)
сăра чанĕ — пивоваренный чан

III.
подражание звону в ушах

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

подр. звону (когда в ушах звенит), отсюда: чанла.

колокол. Ирч-к. Чан, церковный колокол. Сарат. Чан – церковный, а также ямщицкий колокол. Завражн. Чансем çапăна пуçланă. N. Ку ача карчăкран ыйтнă: мĕшĕн чан хаяррăн (-хытă) çапат. N. Чана пĕрре çапрĕ те, кайрĕ. Ударил раз в колокол и ушел. Трень-к. Чана йăвăç мăлотокпа çапсан, тăн-тăн! тума полтарать (может).

чан, большая деревянная кадка. Шорк. Чан, кадка большая, куда наливают сусло. Альш. Путелек темĕн пысăкăшĕ çăкасене каса-каса, ăшне кăларса илсе, касмăксем, чансем тунă, тет. Ой-к. Шăлăм патне каяс тесе шĕшкĕ чанпе сăра турăм, пул куркипе пуллантартăм, шыв куркипе шĕветрĕм, шăна кĕпçипе юхтартăм, икел хуппипе илсе килтĕм, мăйăр хуппипе ĕçтертĕм. Урож. год. Иван яшшĕ те пуян: укçи пулĕ икĕ чан.

Вырăсла-чăвашла словарь (2002)

сущ.муж., множ. чаны
чан, катка, савăт; чан с водой шыв катки

Вырăсла-чăвашла словарь (1972)

шан, чан, пысăк катка, пысăк шетник.

Вырӑсла-чӑвашла словарь (1971)

м. шан, чан, мăн катка; пивоваренный чан сăра шанĕ.

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

чан

Çавăн пекех пăхăр:

чампăрт чампăртат чампăртаттар чампăртаттаркала « чан » чан куç чан сасси чан тăрри Чан тĕпĕ Чан утти