Шырав: шăкăр

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I.

1.
сплошной, густой, обильный

сплошь, густо, обильно
ача питĕнче шăкăрах чĕкеç шатри — лицо у мальчика в сплошных веснушках
улăхра чатăрсем шăкăр лараççĕ — на лугу рядами стоят палатки

2.
дружно, одновременно, сразу
салтаксем строя шăкăрах тăчĕç — солдаты дружно встали в строй
çумăр хыççăн калча шăкăр шăтса тухрĕ — после дождей появились дружные всходы

II.
подражание звуку, возникающему при рассыпании твердых мелких предметов
домино шакмакĕсем сĕтел çине шăкăр тăкăнчĕç — на стол с шумом посыпались костяшки домино

шăкăр-шăкăр —
1) подражание постукиванию, бряканью мелких предметов
2) подражание негромкому дробному стуку
алăкран шăкăр-шăкăр тутар — тихо постучать в дверь
3) подражание журчанию
кранран шыв шăкăр-шăкăр юхать — из крана с журчанием бежит вода

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

подр. рассыпанию твердых мелких предметов. Орау. Шăкăр кăларса парать те, кураймастăн унта. Дает (сдачу) грудой, и трудно рассмотреть (фальшивые деньги). Е. Орлова. Шăккăрр мырă сапрĕ. Б. Олг. Ту çинчен нумай вĕт чол тăкăнат, шăкăрр! тет. Т. II. Загадки. Шăкăр пĕр май. (Хурт пуççи). || Подр. выливанию. КС. Шыв шăкăрр юхса туххăрĕ. Ib. Курки тĕпĕ шăтăк та, сăри шăкăрр юхса туххăрĕ. || Дружно, исключительно, сплошь. N. Пур пухăннă хăна шăкăрах тăчĕçĕ. Якейк. Пĕр лакăм топрĕç те, он йĕри-тавра шăкăр пырса ларчĕç. || Сплошной. Шел. П. 49. Пĕтĕм хирте çĕмелпе шăкăр сурат курăнать.

сл. неизв. знач., встреч. в сложении: хĕн-шăкăр.

то же, что шĕкĕр, назв. сел. || Фамильное прозвище в К.-Кушки.

Çавăн пекех пăхăр:

шăкăльти шăкăльти кайăк шăкăльти-макăльти шăкăнтĕр « шăкăр » шăкăр-макăр шăкăр-шăкăр шăкăр-шакăр шăкăри шăкăрин