1.
кол
вĕрен шалчи — колышек (для привязи скота)
шалча карта — частокол, тын
2.
жердь, шест
капан шалчи — стожар
хăмла шалчи — жердь, тычина для хмеля
шалча çăтнă пек ларать — сидит, словно аршин (букв. жердь) проглотил
Шалчасăр карта тытаймăн — погов. Без жердей изгороди не поставишь.
Шалча çинче хĕрлĕ кайăк явăнать. (Ялав). — загадка Над шестом вьется красная птица. (Флаг).
3.
прикол, столб
кимме шалча çумне çыхса ларт — причалить лодку к приколу
◊
кунçул шалчи — судьба, жребий
шалчи тулчĕ! — так ему и надо!, поделом ему!
шалча пăрçи — бот. фасоль
шалча тăрри — сорванец, сорвиголова
то же, что шалçа. N. Шалча, кол. Шалча, жердь. N. Шалча, палка? Аттик. Хăрăк шалча. Сĕт-к. Шалча çине пол! (Брань). N. Шалча тăрăнашшĕ. Капк. Ара, тем шалчи пулчĕ-и тен: те киремет тытрĕ, те йĕрĕх? Питушк. Торă-торă, шалчи толтăр онăн (умер чтобы), тет. Шурăм-п. 96. Вăрă, шалча тулсан, алла лекет (ворует до времени). Ск. и пред. чув. 25. Леш кач! кач! лартсассăн, тар! тар! йывăççи тайăлса ӳкрĕ шалчи тулсассăн. || Деревянная вилка. См. шăрпăк. Вомбу-к. Сире шалча кирлĕ пуль-ха? — тесе каларĕ. (Шалча — çăмах шăрпăкĕ, турисем шалча теççĕ). || Какая-то мера земли. Чеб.
шăчă. Кĕреçепе мар, шалчапа (шăчăпа) чавăн [Селивановский 1913:5].
Çавăн пекех пăхăр:
шалуна шалуннай шалунни шалфей « шалча » шалча карти Шалчакасси шалчалăх шалчаллă шалчалла