шаль (см. шел I.)
пысăк шаль тутăр — 1) большая шаль 2) плед
пĕчĕк шаль тутăр — полушалок
шаль. Тюрл. Шаль тотăр, шаль. Тим. Хура шаль тутрийĕн çĕвви çук, çĕвви пулмасан та тĕрри пур. Ст. Шаймурз. Хура шаль туттăрăн çĕвви çук. Бугульм. Çĕнĕрен илнĕ шаль тутăр, пар аннене çыхмашкăн. Юрк. Пилĕк сумлăх хура шаль тутăр кайрĕ чыкан ачи картусне. Ib. Ярапаллă шаль тутăр пуян сар хĕр пуçĕнче. Сборн. по мед. Тумтирсене, шаль тутăрсене, кĕрĕксене, çума юраман япаласене пурне те хĕвел питне кăларса çакса, темиçе кунччен çил вĕртес пулать. || Микушк. Шаль пурçăн, шаль çиппи. Ст. Ганьк. Тĕрре пĕлмен хĕрсене мĕне кирлĕ шаль çиппи (на что им нужны шелковые нитки).
сущ.жен.
шел тутăр; шаль с каймой шерепеллĕ шел тутăр
ж. шаль тутри, пысӑк тутӑр.
ж. шаль тутăр, пысăк тутăр; ◇ воротник шалью тăсăк çуха.
«шаль»; шаль тутри, шел тутăр то же; азерб. шал, баш., к. калп. шалы, чаг., уйг., тур. шал, туркм. шаль, кирг. шаль жоолук, казах. шали, тат. шел, узб. шол «шаль». Заимствованы из перс. и араб. языков: перс. (шал) «шаль»; «шерстяная материя»; араб. «шаль», «большой платок»; в чув. могло проникнуть в новейшее время из русск. языка.
Çавăн пекех пăхăр:
Шалчакасси шалчалăх шалчаллă шалчалла « шаль » шальной шамайккă шаман шамкă Шамкă варĕ