Шырав: шанкă

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
липа, с которой снята кора, содрано лыко

2.
сушняк, хворост, валежник
типĕ шанкă пуçтар — собирать сухой валежник

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

лутошка, липа, с которой снята кора, содрано лыко. Хурамал, Мурат, Орау. Шанкă, голая, ободранная липовая лутошка. Ib. Пушăт йăвăççинчен пушăтне сӳсе илсен, шанки анчах тăрса юлать, çавна шанкă патакки теççĕ. Абыз. Çăка кутне çул турăм, шанкишăн мар, пушăчшĕн. Шихаз. Унтан вара пĕр çара шанкă çине, лаша çине утланатăп тесе, утланчĕ. || Древесина дерева. Юмансар. Шанкă, липовое бревно, срубленное летом. Их собирают в одно место осенью во время дождя. КС. Шанки курăнсах тăрать. || Сушняк, усохшие сучья, ветви, сухой хворост. Шашкар. Шанкă, сухие сучья, а çапă — могут быть и свежие сучья. Пшкрт. Шанкă, сухой орешник. СПВВ. ТА. Шанкă = шĕшкĕ вутти. М. Етмен. Шанкă, вообще сухой хворост, может быть и без сучьев. Хора-к. Икĕ пуслăх вăрманĕ çук, пĕр çĕклемлĕх шанки çук. Ст. Чек. Тип шанкă пуçтар, собирать валежник. А.-п. й. З0. Кусем типĕ шанкăсем пухса килчĕç те вут хума шутлаççĕ. Панклеи. Эс конта серте тат, эп шанкă хоçма каям аяккарах. Яргуньк. Хай ача пынă чухне пĕр шанкă тĕми курса чĕртсе ячĕ, тет, хăй хупарса тăчĕ, тет. N. Вара касак ачасенчен ыйтать: сирĕн хăнкăла йĕнни пур-и? тет. Ачасем пурте шанкăран хăнкăла йĕнни туса пыраççĕ çав пӳрте. (Сĕрен). Икково. Пӳрт хыçĕнче хăрăк шанкă çакăнса тăрать. (Çит тони).

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

1. «молодые липы, с которых снята кора»; 2. «хворост», «сушняк»; вут-шанкă то же; ср. мар. шангы «сухой хворост», «валежник»; пушенге «дерево»; фин. sӓnki «жниво»; ср. ст. слав. сукъ [сонкă], пол. se(n)k «сук». По Рясянену, слово заимствовано из мар. языка.

Çавăн пекех пăхăр:

Шанар Шанар-пуç шанк шанк-кайăк « шанкă » шанкăл шанкăла шанкăлт шанкăлтит шанкăр