ласт
I.
1.
ласт (тюлень, морж ури)
ласт ураллисем — зоол. ластоногие
ласт
2.
ласт и ласты (ура çине тăхăнса ишмелли хатĕр)
резина ласт — резиновые ласты
ласт
II. подр. —
о встряхивании, взмахе
вăл аллине ласт сулчĕ — он махнул рукой
ласт-ласт — усил. от ласт II.
çăхан çуначĕсене ласт-ласт тутарса вĕçет — ворон летит, тяжело взмахивая крыльями
лăст
то же, что ласт II.
вăл лăст кăна пуçне ухрĕ — он резко вскинул голову
ласт
подр. сотрясению дерева. КС. Йăвăçа ласт-ласт! силлерĕ (потряс). СПВВ. Х. Ласт лараççĕ йывăçсем. || Подр, взмаху. Хĕн. 156. Чакка ăна ласт сулать мăйĕнчен (махнул саблей ему по шее). См. лас.
ласт
то же, что лас. КС. Ласт хурăн, береза с широкою кроною.
лăст
(лы̆ст), подр. полёту сороки. Б. Олг. Чакак лăст! лăст! лăст! лăст! вĕçсе каят. || Подр. сотрясению. КС. Çӳçĕнчен лăст! лăст! силлерĕ (оттрепал за волосы). Ib. Йăвăçа лăст-лăст! силлерĕ (звук слабее, чем „ласт“). || Подр. тихости. Хорачка. Çомăр çурĕ, сылăм полчă, лăстак (= лăст+ах) тăрат (сылăм ӳкмест).
лăст-ласт
(лы̆ст-ласт), подр. неодинаковым и кратким сотрясениям листьев. КС. Путек милкисем (корм для ягнят: листья липы) урапа çинче лăст-ласт силленсе пыраççĕ (сотрясаются на шиблях. В Сред. Юм.– также и о целом дереве с листьями, которое везут).
ласт
сущ.муж.
1. ура, çунат (шыв чĕр чунĕсен); ласты тюленя тюлень урисем; ласты пингвина пингвин çуначĕсем
ласт
м. ласт (тюлень йышши чĕрчунсен çунатти).
Çавăн пекех пăхăр:
ласкер ласко ласковый Ласок « ласт » ластăк ластăкăн-ластăкăн ластăр ластăркка ластăртат