Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

вĕчĕл-вĕчĕл

подр. —
о досаде, злости
чĕрере тарăху вĕчĕл-вĕчĕл тăвать — в душе появилось чувство злобы

тарăху

1.
злость
досада

тарăху

2.
гнев, возмущение, негодование
тарăху туйăмĕ — чувство возмущения, гнев

тарăху

3.
обида
ман сана тарăху çук — у меня нет обиды на тебя

тархă

то же, что тарăху
тархăпа кала — сказать со злости

тарăх

I.
то же, что тарăху
халăх тарăхĕ — гнев народа
тарăха пытар — скрывать свой гнев

Вырăсла-чăвашла словарь (2002)

возмущение

сущ.сред. (син. негодование)
тарăху; тарăхни; говорить с возмущением тарăхса калаç

гнев

сущ.муж.
çилĕ, тарăху, хаярлăх; быть в гневе çилленсе кай; говорить с гневом тарăхса калаç ♦ сменить гнев на милость çилле шăнар, кăмăла çемçет

досада

сущ.жен.
тарăху, кӳренӳ; тарăхни, кӳренни; говорить с досадой тарăхса калаç

жёлчь

сущ.жен.
1. ват (пĕвер парĕн иӳçĕ шĕвекĕ)
2. (син. раздражение) вĕчĕ, çилĕ, тарăху; говорить с жёлчью вĕчĕхсе калаç

злоба

сущ.жен.
çилĕ, тарăху, вĕчĕ, вĕчĕхӳ; говорить со злобой вĕчĕхсе калаç ♦ злоба дня чи çивĕч ыйту

злость

сущ.жен.
çилĕ, тарăху, вĕчĕ, вĕчĕхӳ; говорить со злостью çилленсе калаç

Вырӑсла-чӑвашла словарь (1971)

бессильный

прил. 1. вăйсăр, халсăр (çын); 2. перен. хăватсăр, пултарусăр; хевтесĕр; бессильная злоба хевтесĕр тарăху.

возмущение

с. 1. (негодование) тарăху; 2. уст. (восстание) пăлхав; 3. астр. (отклонение от орбиты) пăрăну, пăрăнни (çăлтăрсем — хайсен яланхи орбитинчен).

досада

ж. 1. кӳренӳ, кӳренни, ӳкĕнӳ, ӳкĕнчĕк, эрлĕк, тарăху, тарăхни; 2. в знач. сказ. разг. (неприятность) куренмелле; какая досада! питĕ кӳренмелле!

зло

с. 1. (что-л. дурное, плохое) усал, япăх, сарăп, сехмет; причинить зло усал ту; употребить во зло усал ĕç тума; 2. (беда, несчастье) усал, синкер, инкек, инкек-синкек; откуда такое зло? ăçтан сиксе тухрĕ ку инкек?; 3. прост. (гнев, досада) тарăху, çиле, вĕчĕх, хаярлăх; со зла тарăхнипе; зло взяло çиле килчĕ; зло разбирает чун тăвăлса килет; ◇ корень зла инкек сăлтавĕ.

злоба

ж. çиле, вĕчĕ, вĕчĕхӳ, тарăху, курайманлăх; таить злобу юнах; сорвать злобу (на ком-л.) çилле яр (кам çине те пулин); по злобе тарăхнипе; ◇ на злобу дня паянхи кун ыйтăвĕпе.

злость

ж. тарăху, хаярлăх, çилĕ, вĕче; побледнеть от злости тарăхнипе шуралса (е кăвакарса) кай; злость меня взяла эпĕ тарăхса кайрăм, манăн çилĕ тулса килчĕ.

негодование

с. тарăху, тăрăхса кайни; прийти в негодование тăрăхса кай.

озлобление

с. 1. по гл. озлобить(ся); 2. (злость) усаллăх, хаярлăх, тарăху, ăншăрт.

раздражение

с. 1. по гл. раздражить(ся); раздражение нерва электрическим током электричество токĕпе нерва хускатни; 2. (чувство недовольства, злобы) çилĕ, тарăху, шăртланни, вĕчĕрхенӳ; прийти в раздражение шăртланса кай.

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

тарăх

1. «мучиться», «страдать», «испытывать разные неприятности, обиду», «остро нуждаться»; «досадовать», «сетовать»; 2.: тарăху «досада», «обида», «злость», «мучение»; тарăхтар понуд. «сердить», «злить»; чаг. тарык «доходить до крайности», «тосковать», «печалиться», «скучать» (Бада’и’ ал-лу-гат, 150); азерб. дарых «скучать», «тяготиться», «беспокоиться»; казах. mapuғ «испытывать нужду в чём-л».; «страдать», «быть огорчённым»; хак. тарых «сердиться», «обижаться», «расстраиваться»; тарыхтыр «сердить», «расстраивать». Заимствовано из араб.: «быть печальным», «печалиться»; «печаль», «скорбь», «огорчение».

Чăваш чĕлхин çĕнĕлĕх словарĕ

йĕкĕлтӳ

п.в. Йĕкĕлтев, тăрăхлав, витлев. Йĕкĕлтӳ, тарăху, тавăру çиçĕмĕ çиçсе илчĕ унăн шĕл кăвар сирпĕтен куçĕнче. А.Талвир, 1965 (Никĕс), 284 с. Ăçтан килет çак йĕкĕлтӳ. В.Тимаков //Х-р, 30.06.1995, 4 с.

килпетсĕрлĕх

п.п. Киревсĕрлĕх, килĕшӳсĕрлĕх, намăссăрлăх. Хăçан вăраннă-тăр ку килпетсĕрлĕх, ... унри пĕчĕк-пĕчĕк вĕчĕлтетӳ, ... пысăк-пысăк тарăху-вĕчĕрхенĕве куçса, пур ыррине шаларан шала таптаса кĕртме тытăннă. Хв.Агивер, 1984, 42 с. Вăрнарти килпетсĕрлĕхсем. Х-р, 21.01.1997, 3 с. Кунта С.Асаматăн айăпĕ çук, паллах. Сăлтавĕ — хăшĕ-пĕрисен килпетсĕрлĕхĕнче. А-и, 2000, 1 /, 8 с.

Çавăн пекех пăхăр: