хăрăлтат
1.
хрипеть
пыр хăрăлтатать — в горле хрипит
хăрăлтатакан сасă — хриплый голос
хăрăлтатса сывла — дышать с хрипом
хăрăлтат
2.
рычать
йытă хăрăлтатать — собака рычит
хăрăлтаттар
то же, что хăрăлтат 1.
хăрлат
1.
то же, что хăрăлтат
пырĕнче хăрлатать — он хрипит
хăрăлтат
хрипеть. Изамб. Т. Мĕн хăрăлтататăн? (хрипишь).
хрипеть
глаг. несов.
хăрăлтат, хăйăлтат; хрипеть от простуды шăннă пирки хăрăлтатса калаç
хрипеть
, -плю, -пишь несов. хăрăлтат, хăйăлтат.
клокотать
несов. 1. (о жидкости) лакăртат, пакăртат, шарла, чашкăрса вĕре; вода в котле клокочет хуранта шыв лакăртатса вĕрет; 2. чаще безл. (в груди, горле) хăрăлтат; у него в груди клокотало унăн кăкăрĕ хăрăлтатнă; 3. перен. (о чувствах, страстях) вĕре, чашкăр.
прохрипеть
сов. хăрăлтат, хăрăлтатса ил.
скрипеть
несов. 1. чĕриклет, лăчăртат, качăртат; чĕриклеттер, лăчăртаттар, кăчăртаттар; снег скрипит под ногами ура айĕнче юр чĕриклетет; 2. чем качăртаттар, шатăртаттар; скрипеть зубами шăлсене качăртаттар; 3. (издавать скрипучие звуки) карăклат, авăт, чăрăлтат; коростель скрипит карăш карăклатать; 4. разг. (говорить скрипучим голосом) харăлтат, хăрăлтат; 5. перен. шутл. (с трудом жить) пурăнкала (аран-аран), кăлтăртат.
хрипеть
несов. хăрăлтат, хăйăлтат.
Çавăн пекех пăхăр:
хăрăклă хăрăл хăрăлтăк хăрăлтăк-марăлтăк « хăрăлтат » хăрăлтаттар хăрăлти хăрăм хăрăм ил хăрăмçă