чарăлтат
1.
пищать, чирикать, верещать (о птицах)
шăнкăрч чĕпписем чарăлтатаççĕ — скворчата пищат
чарăлтат
2.
стрекотать (о сверчках, кузнечиках)
чăрăлтат
1.
то же, что чарăлтат
курăк ăшĕнче шăрчăксем чăрăлтатаççĕ — в траве стрекочут кузнечики
чарăлтат
издавать звук чарăл. N. Шăнкăрчă чĕппи чарăлтатать. N. Эпĕ пĕрре чăтлăхра çӳретĕп. Сасартăках ман умран ăсан чарăлтатса вĕçсе тарчĕ. Сунт. Кăрик те карик курак-чавка сассипе Хирлеп-пуç ялĕ чарăлтатса çех тăрать. Деревня Хирлеп-пось оглашается криком грачей и галок.
чаралтаттар
понуд. ф. от гл. чарăлтат. Шел. 52. Хăшĕ чарăлтаттарса пусма тавар чĕреççĕ.
чирикать
несов., чирикнуть однокр. чĕвĕлтет, чĕвиклет, чĕриклет, чарăлтат.
Çавăн пекех пăхăр:
чар пӳренĕ Чар хули чарăл чарăлтар « чарăлтат » чарăлти чарăлчăк чарăн чарăнкала чарăнт