1.
палить, опаливать, обжигать (на огне)
чăх тушкине вĕтеле — опалить куриную тушку
2.
жечься, жечь, обжигать
вĕлтĕрен вĕтелет — крапива жжет (жжется)
сивĕ пите-куçа вĕтелет — мороз обжигает лицо
3.
жарить, поджаривать
çатма çинче вĕтеле — поджарить на сковороде
4.
кусать, жалить (о насекомых)
çулла вăрăмтуна вĕтелет — летом одолевает комарье
5. перен.
бить, пороть, хлестать
саламатпа вĕтеле — пороть нагайкой
сжечь, обжечь, спалить, опалить. Изамб. Т. Сурăх урисене вĕтелеççĕ (вĕтеççĕ, палят). Т. М. Матв. Хăй вут мар, çапах та пулин вĕтелет. (Вĕлтĕрен). Ч.П. † Ђăлтăр-палтăр вут тухать, пите-куçа вĕтелет. (У КС. Ђăлтăр-палтăр ― выскакивают искры). Сред. Юм. Вĕтелесе илчĕ, тесе, кăçта-та-пулса, пит пĕçерекен çĕре пырса, ӳте сисмен хутран пĕçерттерсен калаççĕ. Дик. леб. Карчăк Елисанăн аллине çав вĕтелекен вĕлтĕрене тивертни. Хвал. Эпĕ сире, шуйттансене, тытсассăн, вĕлтĕренпе вĕтелĕп! Ах, шуйттансем! N. Пĕлĕтрен вут анчĕ те, санăн вак выльăхусене, тарçусене вĕтелерĕ-ячĕ. Абаш. Вĕтеле, 1) жечь (вĕлтĕрен), 2) сечь (крапивой). N. Суккăр вĕлттрен вĕтелемест (не жжется). Сред. Юм. Вăт (огонь), пĕçерсен, вĕтелет. Вĕлтрен вĕтелет. Дик. леб. Унăн алли вут вĕтеленĕ пек хăпаланса тухнă. || Поджаривать. Хыпар № 15, 1906. Пĕрер чашкă вĕтеленĕ пулă вăльђи ларать.
Çавăн пекех пăхăр:
вĕтĕрти вĕтĕрти-курăк вĕтел вĕтелĕх « вĕтеле » вĕтелен вĕтелентер вĕтеленӳ вĕтеленчĕк вĕтет