1.
трепать, развевать
колебать
вздымать, поднимать клубами
юпăнчă аркине çил варкăштарать — ветер треплет полы плаща
2.
махать
тутăр варкăштар — махать платком
3.
обмахиваться, опахивать
веерпа варкăштар — обмахиваться веером
4.
мчаться, двигаться шумно
вăл пӳлĕме варкăштарса кĕрсе тăчĕ — он с шумом влетел в комнату
махать, помахивать
понуд. ф. от варкăш. Изамб. Т. Тырă сăвăрнă чухне, çил варкăштарат. Турх. Мĕшĕн кайăк, çиле варкăштарса, икĕ çунатпа сулласа вĕçетĕн? Синъял. Сарă кĕрĕк аркине çил варкăштарса уçайтăр. Сред. Юм. Эпĕ, пит тарласан, тутăр варкăштарса, çил кăларап. Ib. Хлака çил варкăштарать. || Махать. Шибач. Тоттăрпа варкăштаратăп (вею, машу). || Качать. Чăвашсем 7. Çав такана епле варкăштарса ярат, çавăн пек ача, ăшĕнчен кӳп тухса кайтăр.
Çавăн пекех пăхăр:
варкăмăш варкăн варкăш варкăшăн « варкăштар » варка варкаланчăк варкан варкат варкаттар