1.
брезгать, брезговать, испытывать брезгливость, отвращение
апатран йĕрĕн — брезгать какой-л. пищей
йĕрĕнсе аса ил — вспоминать с отвращением (о чем-л. неприятном)
2.
пренебрегать, гнушаться
йĕрĕнсе калаç — говорить в пренебрежительном тоне
йĕрĕнсе пăх — смотреть с презрением
хура ĕçрен йĕрĕн — гнушаться черной работы
брезговать, чувствовать отвращение. Чума. Çапла сивĕтсе ăшăрхата пуçласан, вăл апат-çимĕçрен йĕрĕне пуçланă. Юрк. Чей ĕçме тытăнсан, чей чашкисем те ниçта юрăхсăр таса маррине курсан, йĕрĕннĕ пек пулат. Ib. Унăн ĕçне пăхсан, пĕтĕмпе йĕрĕнсе тăмалла пулнă. [| Гнушаться. Сир. Кĕлекен кĕлĕм-çĕрен ан йĕрĕн (не гнушайся). || Чувствовать надоедливость. Якейк. Эс киле хăçан каян-ха? Йĕрĕнсе çитрĕм уш сантан! Когда же ты пойдешь домой? — Надоел уж ты мне! Регули 106. Çӳрессипе вĕрĕнтĕм. И ходить мне надоело.
«брезгать», «гнушаться», «чувствовать отвращение»; др. тюрк., МК йикрен, Замахш., тур., ног. игрен, тефс. XII-XIII вв. йигрӓн, туркм. йигрен, азерб. ийрән, тат. ирен, башк. ерээн, уйг. жиркән, узб. жиркан, тат. жирән, к. калп. жеркен, кумык, жирген, якут. сирген «брезгать», «презирать», «чувствовать отвращение»; ср. ещё: чув. йĕрĕнчĕк, башк. ерәнсәк, казах. жиленшек, тур. игренгеч «брезгливый», КБ йӓринчӓк «отвратительный».
Çавăн пекех пăхăр:
йĕрĕлче йĕрĕлче çакки йĕрĕм йĕрĕм-йăнăшăм « йĕрĕн » Йĕрĕнке йĕрĕнтер йĕрĕнтермĕш йĕрĕнӳ йĕрĕнӳллĕ