Шырав: кăвакал

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

утка

утиный
кăвакал ами — утка
ама кăвакал — утка
кăвакал аçи — селезень
аçа кăвакал — селезень
кайăк кăвакал — дикая утка
кукша кăвакал — лысуха (порода уток)
шурă кăвакал — пекинская утка
кăвакал ашĕ — утятина
кăвакал çăмарти — утиное яйцо
кăвакал чĕппи — утенок
пĕр пуслăх кăвакал — утиный выводок
Кăвакал çиме кай та хурна янтăла, теççĕ. — посл. Идешь есть утку, готовь гуся. (соотв. Долг платежом красен).
Аптранă кăвакал кутăн чăмнă, тет. — посл. Растерявшаяся утка задом ныряет.

◊
кăвакал пăтти — ряска, скопление водорослей
кăвакал пуç — бот. львиный зев
кăвакал туни — хвощ полевой

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

утка.

88 стр.

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(кы̆вагал, квагал), утка. Череп. Кăвакал калат: хуçан хапхи юпи çĕрсе ӳкичченех çиетĕп, тет. Чув. тексты № 2, 212°. Çав пуснă тьыха, така шăннине çунтарса яраççĕ вĕсем, кăвакал шăннине киремечĕ патне кайса пăрахаççĕ. Альш. Вĕсене (гусей) час шуйхатаççĕ анчах: çула кăвакал кăна пулать (юлать?) вара. N. Кăвакал шу çинче, хӳри ту çинче. (Витрене шу çине яни). N. Сăмсасăр кăвакал пăр шăтарать. N. Кăвакал сăмси çинче ларакан пӳрт (встреч. в сказке). Б. 13. Кăвакал кӳллине кура чăмать. (Послов.). Ib. Аптăранă кăвакал кутăн чăмнă, тет. Т. Григорьева. Кăвакал çиме кай та, хурна янтăла, теççĕ. (Послов.). Тюрл. Кăвакал пеме кай (coire incipere).

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

үрдәк

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«утка»; башк., тат. диал. кӳгӓл, кирг. кӧгӧл «селезень»; Слово звукоподражательное, название дано по издаваемому утками крику ква-ква...

Чĕрчун ячĕсен чăваш-вырăс-латин словарĕ

утка — anas; сăрă кăвакал серая утка — anas strepera тĕпеклĕ xypa кăвакал чернеть хохлатая — aythya fuligula; тинĕс xypa кăвакалĕ морская чернеть — aythya marila; чул кăвакалĕ каменушка — histrionicus histrionicus

Çавăн пекех пăхăр:

кăвак-чакăр кăвакăн кăвакăш кăвакçи « кăвакал » кăвакал çăмарти Кăвакал çырми кăвакал аçи кăвакал ами кăвакал апатĕ