1.
пена
сăра кăпăкĕ — пивная пена
супăнь кăпăкĕ — мыльная пена
лаша тар кăпăк — конь весь в пене
кăпăка ӳк — покрыться пеной
кăпăк кăлар — пениться
2.
пузырь
пена, накипь
кăпăкла — пениться, накипать
(кы̆бы̆к, кŏбŏк, Пшкрт: кы̆βы̆к), пена. ПВЧ. Шăнкăр-шăнкăр шу йохнă чох кăпăк вăр-вăр, ай, çавăрнать (быстро кружится). Якейк. Утĕнчен кăпăк татăлать. С его лошади падают хлопья пены (от усиленной езды). Изамб. Т. Хăйсен лаши кăпăк кана (вся в пене). Кан. Çăвартан кăпăк кăларсах тупăшнă (спорили). Ск. и пред. 104. Тытрăм, тытрăм! Ăçта вăл? тытрăм — пушă параппан, чĕлхен кăпăк (пустое слово) сăмаххи. || Так обзывают пустого хвальбишку. Орау. Эй, кăпăк! калаçса тăран! Ib. Кăпăк! хăпарса çӳрет!
күбек
«пена»; др. тюрк., Замахш., азерб., туркм., тур., тат. кӧпӳк, кирг., алт. В, ойр. кӧбӳк, уйг., тув. кӧвӳк, казах., ног., хак. кӧбик, к. калп. кобик, узб. кӳпик (диал. кӳпӳк), башк., тат. кӳбек, кумык, гебюк, желт. уйг. кевык «пена». Образованы или от коп (уйг.) «подниматься», или от кӳп (чув., тат.), кӧп (Замахш., азерб.) «вздуваться», «вспухать», «увеличиваться в объёме» (см. кӳп). Вамбери производит от хăпар (кобар) «подниматься» (§ 71).
Çавăн пекех пăхăр:
кăп-кăтра кăп-кап кăп-каппăн кăп-тупан « кăпăк » кăпăкçă кăпăка ӳк кăпăклă кăпăкла кăпăклан