Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
смеяться
улыбаться
усмехаться
ахăлтатса кулса яр — залиться смехом, разразиться хохотом
каçăхса кайса кул — захлебываться от смеха
ӳксе кул — смеяться до упаду
кулса ил — усмехнуться
вăл ирĕксĕррĕн кулса илчĕ — он выдавил улыбку
манан кулас шухăш мар — мне не до смеху
кулмалли çук — нет ничего смешного
кулас та, макăрас та килет — и смех и горе
Йĕре-йĕре ĕçлекен кула-кула çиет. — посл. Кто работает плача тот ест улыбаючись .

2.
насмехатыя, издеваться, глумиться
вăл çав тери çынран кулма юратать — он большой насмешник
хамран кулма памастăп — я не позволю издеваться над собой!

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

смеяться
улыбаться
кулă — смех
култар — смешить

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

неизв. сл. ЧП. Уйран урлă (через поле?) кул утрăм, çĕмел тăрри татмарăм. Собр. † Çырла-кăна татса, кул туса, хамăр тăвансене чыслар.

(кул), кол, смеяться; насмехаться, издеваться. Ст. Чек. Эпир кулатпăр та, вăл та кулат; çынсем кулсассăн аяккинчен тĕрт, тесе калаччĕ, тет. Альш. † Эй тăвансем, чунăмсем! Тапайăр та сикейĕр, выляйăр та кулайăр. Ст. Айб. † Вĕсем кулнипе, чăтаймасăр эпĕ те кул-яр (возьми да и рассмейся). Юрк. † Хура вăрман хĕрри хурамалăх, авмасăрах авăнса тăрат-çке: ай-хай, милай, савнă сарă хĕр, кулмасăрах кулса тăрат-çке. Ib. Кайран хăйсенчен хăйсем каçса кайса кулаççĕ. N. Эпĕр ӳксе колтăмăр. Мы смеялись до упаду. Шорк. Малтан манпала чиперех калаçатчĕ; пăртак тăрсан пăхатăп — вăл эп ĕçленинчен кула тăрать. Сначала он говорил со мной хорошо, потом смотрю — оказывается, он смеется, смотря как я работаю. («Выражается недоумение по поводу данного факта, неожиданность»). Янтик. † Кăпăрт-кăпăрт пусмашкăн, хăма çинче мар эпир; пиртен кулса лармашкăн, хĕрпе каччă мар эпир. Шурăм-п. Кулин култăр, тетĕп, ăна мĕн пăхатăн, ухмах çеç çынтан кулать. N. Çук, тетĕп, эсир чăваша лайăх пĕлместĕр, ахаль кулса иртерсе калатăр, тетĕп вырăса. Ск. и пред. 14. Хĕвел кулса çутатать, çулнă ута типĕтет. Тораево. Улпут: çав пупран кулмали (повод к смеху) туп-ха, тесе каларĕ, тет, Сохрона. Регули 750. Колмаллаччĕ каласа кăтартнă чох. Ib. 749. Колмалла, лепле каласа кăтартрĕ! Сред. Юм. Кам пит алхастарнă çавсĕне, кĕçĕр çĕрĕпе те çывра пĕлмеççĕ. (Колмалла япала каласа парсан калаççĕ). Толст. Ăна кулма анчах çырнă-и-тен? (на смех). Орау. Апла тусан; аван мар. — Пулин (пусть), кулма аван мар-и? Ib. † Хăнасем илтмеççĕ, кулаймаççĕ ĕнтĕ. N. Çынтан кулакан çын ыр çын мар, теççĕ. (Послов.).

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

көлергә

Чӑвашла-эсперантолла сӑмах кӗнеки

[kul]
ridi (ridu)
мĕншĕн кулатăн — kial vi ridas? кулса вилетĕн — tre ridinde (laŭvorte: vi mortos pro la rido)
кулкала — ridi de tempo al tempo, rideti
кулмалли çук — estas nenio ridinda

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«смеяться», «улыбаться»; култар «смешить», «забавлять»; МК, КБ, азерб., к. калп., кирг., казах., ног., алт. В, ойр., хак., уйг. кӳл, узб. кул, башк., тат, кӧл, АФТ, туркм., тур. гӳл «смеяться»; азерб., уйг. кӳлдӳр, тур., туркм. гӳлдӳр «смешить», «забавлять».

Çавăн пекех пăхăр: