то же, что лакăртат
сывлăш пырĕнчен лăкăртатса тухать — воздух с хрипом вырывается из его горла
(лы̆гы̆рдат, лы̆ҕы̆рдат δыы), издавать звук лăкăр. Чума. Сывланă чухне упки лăкăртатнă. N. Лăкăртатса калаçат (особый разговор горлом: вязкий, несколько дерябистый, но более звонкий). || Кипеть. Çĕнтерчĕ 5. Пăтти лăкăртатнипе пушшех, çиес килет. || Тюрл. Ачасĕм чĕрĕп патне (к ёжу) пыраççĕ те, она патакпа тĕртеççĕ: пăтă лепе (= лепле, епле) вĕрет? кала-ха, теççĕ. Хăй тĕллĕн лăкăртатса выртать о (= вăл). || Болтать вздор. Пшкрт. Лăкăртатса ларатпăр, ĕçне туимеспĕр (= тăваймастпăр). Орау. Мĕн лăкăртатса суйса ларас! (рассусоливать). Ib. Ан лăкăртатсам! Ну тебя! (отвяжись, не говори). || Икать. Орау. См. лăкăртăк.
Çавăн пекех пăхăр:
лăкăр-лакăр лăкăрт лăкăрт-лакăрт лăкăртăк « лăкăртат » лăкăртаттар лăкăрти лăкăш лăкăш-лакăш лăкăшт