то же, что пăрах, пыль. Сред. Юм. Ват çынна сӳс шăртланă çĕрте ларма та юрамас, прах кĕрсе туххăм сывлăша питрет.
бросать. N. Киле пыма прахрăм. Я раздумал ехать домой. Регули 368. Вăл тăвасса прахрĕ. Сред. Юм. Шухăшлăса тăмарăмăр, турăмăр та прахрăмăр. Недолго думая, взяли да сделали. Якейк. Сан мĕн ĕç, илĕп те прахăп. Какое тебе дело, возьму да куплю. СТИК. Тытса прахакан çын, припадочный. IЬ. Ăна час-часах тытса прахат. С ним часто случаются припадки. См. пăрах.
1.тăпра, тусан; 2. вилнӗ ҫын ӳчӗ; всё пошло прахом мӗнпур пурлӑхӗ ҫил тусана вӗҫтерсе кайнӑ пек саланса пӗтрӗ; разбить неприятеля в пух и прах тӑшмана пӗтӗмпех (пуҫĕпех) ҫӗмӗрсе тӑк, аркатса тӑк.
м. 1. уст. поэт. тусан; 2. (останки) вилнĕ çын юлашки; повергнуть (или превратить) в прах ура айне ту; разругатьса в пухи в прах акăш-макăш вăрçса пĕт; пойти прахом харама кай.
Çавăн пекех пăхăр:
прат пратай прати пратньăк « прах » прахăç прахăç пол прахăç торă прахăçа кăлар прахăçа тух