возрв.
1.
высыпать, выступать (о сыпи, волдырях)
çан-çурăма шатра хăпаланса тухрĕ — на теле появилась сыпь
алă хăпаланса пĕтнĕ — руки покрылись волдырями
2.
коробиться, отставать
урай сăрри хăпаланса тухнă — краска на полу покоробилась
вздуваться, выскочить, высыпать (о сыпи, волдырях). Скотолеч. 19. Тарланă лашана тăварсан, улăмпа сĕркелесе ăшă çĕре тăратас пулать, сивĕ çĕрте тăрсан унăн çан-çурăмĕ хăпаланса тухать. Ст. Чек. Вĕлтĕренпе вĕтелесен хăпаланса тухать. Шел. II. Пичĕ-куçĕ хĕп-хĕрлĕ хăпаланса тухать, тет. Дик. леб 43. Эсĕ çав вĕлтĕрене, аллусем хăпалана-хăпалана тухсан та, тат. Ib. 44. Куççулĕ ӳкнĕ тĕлте шăрçа пек хăпаланса тухнисем сӳннĕ, сурма та чарăннă. Ib. 45. Вĕлтĕренпе хăпаланса пĕтнĕ аллисене çӳп-çӳхе перчетке тăхăнтарнă. N. Ăш çуннипе тути-çăварĕсем хăпаланса тухнă. Ст. Чек. Вутпа алла çунтарсан, алă хăпаланса тухать. См. хыпалан. || Отделяться (о коже). Чума. Чĕлхи çийĕ хăпаланса шуралать. || Отставать слегка (о краске). Череп.
Çавăн пекех пăхăр:
хăпăн хăпăнчăк хăпăт хăпала « хăпалан » хăпалантар хăпар хăпарăнчăк хăпаранчăк хăпарт