(ад’ы̆р), v. атя.
(Ад’ы̆р), nom. pr. viri pag., личн. яз. имя мужч. V. Айтăр. Собр. 407°. † Атьăр, атьăр, атьăрах (scr. атĕр, атĕр, атĕрах), Атьăр (scr. Атĕр) патне туй ӳкнĕ (приехал свадебный поезд), сенĕк тăрне вут (огонь) хунă, çерçипеле чӳк тунă. (На той же странице эта свадебная песня повторяется снова, только вместо «чӳк тунă» стоит «чӳкленĕ»). Панклеи. Атьăр капанĕ айĕнче путяна путяк тунă, тет; эпĕр олаха кайсассăн, кашкăр тытса çинă, тет. Говорят, что под Адеровым стогом объягнилась перепелка; но когда мы ушли на вечеринку, ягнята были съедены волком. Тимирсь-к. (Алик. в. Ядр. у.). Атьăр капанне айĕнчен туртăп. [Кăнчарла (не кăнчала) арлани]. Адеров стог я буду теребить снизу. (Загадка: прядение пряжа).
Çавăн пекех пăхăр:
атӳк атча карчăкĕ атча пуçлă Атьăк « атьăр » атьа атьсемĕр атьсемри атьтьо атьтьок