то же, что кирек. ЩС. Эпир çапах сурăхсăр пурнас çук, пирĕн кирĕк хăçан та туянас пулать.
(кирэ̆к), перхоть; грязь, пыль на платье и на теле, ЩС. Кирĕк — перхоть (на человеческом теле), отжившая кожа. КС. Кирĕк («на голом теле: снимающаяся кожа с грязью»). Янтик. Пăх-ха! тура шăлĕсем хушшине (между зубьев гребня) мĕн чул кирĕк тулнă! СПВВ. ЕХ. Кирĕк — çан çурăмри çӳпĕ. Чăв. й. пур. Ӳчĕ палăрми кирĕк çӳрет. Сала. † Çуса çакнă шур сурпанне кирĕк лармас, терĕç пуль, пирĕн пичче хĕрĕсе (= хĕрне) киттен тухмаç, терĕç пуль. Сред. Юм. Кô халат çине ха кирĕк теларман, вĕрçĕнех. («Говорят, если к новому предмету пыль не пристала»). Альш. † Кĕпе кирĕкне кĕл çĕклĕ, кĕл кирĕкне мĕн çĕклĕ? Кĕл кирĕкне шыв çĕклĕ.
Çавăн пекех пăхăр:
кир покани Кирăнски кирĕ кирĕ пуканĕ « кирĕк » кирĕклĕ кирĕклен кирĕклентер кирĕксĕр кирĕлĕх