1.
имеющий землю, обладающий землей
çĕрлĕ çын — человек, владеющий землей
нумай çĕрлĕ — многоземельный
сахал çĕрлĕ — малоземельный
2.
с предшествующими числительными выступает в качестве наречия:
пĕр çĕрлĕ —
1) совместно, в единстве
пĕр çĕрлĕ пух — собрать воедино
2) в одном месте
ик-виç çĕрлĕ — в двух-трех местах
темиçе çĕрлĕ — в нескольких местах
имеющий землю. N. Çĕрлĕ çын, землевлаяелец. || С предшеств. числительным и местоим., в наречном. см. Ир. Сывл. 39. Сивĕрех çилĕ çиллентерчĕ, ик-виçĕ çĕрлĕ силлентерчĕ. Якейк. Йохан шу тинĕсе пырса кĕнĕ чох теминче çĕрлĕ йохать. Река разделяется на рукава при впадении в море.
неизв. сл. Чураль-к. Шалсăр карчăк туна кăшлать. (Çĕрлĕ).
Çавăн пекех пăхăр:
çĕркаçхи çĕрккĕ çĕркхи çĕрлçен « çĕрлĕ » çĕрлĕ-шывлă çĕрлĕх çĕрле çĕрле çырла çĕрле-шывлă