Шырав: кирĕк

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
перхоть
кирĕк пĕтерекен супăнь — мыло от перхоти

2.
грязь (на теле)
кирĕке çуса тасат — смыть грязь

3.
пыль (на одежде)
пиншакĕ çинче кирĕк пĕрчи кураймăн — на его пиджаке пылинки не увидишь

4. перен.
грязь
ăна кирĕк витмĕ — к нему грязь не пристанет

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

перхоть
нечистота на человеческом теле

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

то же, что кирек. ЩС. Эпир çапах сурăхсăр пурнас çук, пирĕн кирĕк хăçан та туянас пулать.

(_ки_рэ̆_к), перхоть; грязь, пыль на платье и на теле, ЩС. Кирĕк — перхоть (на человеческом теле), отжившая кожа. КС. Кирĕк («на голом теле: снимающаяся кожа с грязью»). Янтик. Пăх-ха! тура шăлĕсем хушшине (между зубьев гребня) мĕн чул кирĕк тулнă! СПВВ. ЕХ. Кирĕк — çан çурăмри çӳпĕ. Чăв. й. пур. Ӳчĕ палăрми кирĕк çӳрет. Сала. † Çуса çакнă шур сурпанне кирĕк лармас, терĕç пуль, пирĕн пичче хĕрĕсе (= хĕрне) киттен тухмаç, терĕç пуль. Сред. Юм. Кô халат çине ха кирĕк теларман, вĕрçĕнех. («Говорят, если к новому предмету пыль не пристала»). Альш. † Кĕпе кирĕкне кĕл çĕклĕ, кĕл кирĕкне мĕн çĕклĕ? Кĕл кирĕкне шыв çĕклĕ.

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«перхоть»; 2. «грязь на теле и одежде»; кив-карĕк «ветошь», «старье», «изношенное белье», «тряпье», «лоскутья»: АФТ, Замахш., тефс. XII—XIII вв., азерб., туркм., тат., ног., алт., ойр., хак., якут. кир «грязь», «грязный; тур. кир «грязь», «засаленность»; кирг., казах., к. калп. кир, башк., тат. кер, тув. хир «грязь, приставшая к одежде»; «грязное белье»; азерб. кирли, Замахш. карлик, хак. кирлиг, тат. керле «грязный», «неопрятный»; тув. хирлен, кирг. кирде «загрязняться», «пачкаться»; ср монг. хир, бур.-монг. хири «грязь».

Çавăн пекех пăхăр:

кир покани Кирăнски кирĕ кирĕ пуканĕ « кирĕк » кирĕклĕ кирĕклен кирĕклентер кирĕксĕр кирĕлĕх