I.
1.
быстро, моментально, мгновенно
пӳртрен пак çеç сиксе тухрĕ — он вмиг выскочил из избы
2.
неожиданно, внезапно, вдруг
ачасем тилĕ шăтăкне пак пырса перĕнчĕç — ребята неожиданно наткнулись на лисью нору
II.
1. подр. —
о выпускании клубов дыма
старик чĕлĕмне пак та пак тутарать — старик попыхивает трубкой
2. подр. —
об ударе, стуке
мана çурăмран пак! тутарчĕ — он стукнул меня по спине
то же, что пек, как, подобный. Сёт-к. Лотра, хаяр çын çинчен: арлан пак сикет, тиççĕ. Регули 1382. Эп апайран хăранă пак аттиран хăрамастăп. Эп аттиран ончол хăрамастăп, апайран хăратăп. Ib. 1252. Сумар (= сывă мар) çын пак ырханланнă. Ib. 824. Эп вăл каланă пак турăм. Ib. 290. Окçа çок пак ним те илмест. Б. Нигыши. Вĕçсе каяс пак çунам пурч (= пурччĕ), тытса чарăнми лашам пурч, тăрса юлчĕç — мĕн тăвас. Шибач. Коллен-кон пак килет. Почти каждый день бывает. Б. Олг. Кон пĕр ластăк çăнăх йолчĕ, пĕр пилĕк пăт пак. Ib. Кашкăрсам вон пилĕкĕн пертен солакай енче полĕ, пĕр çич-сакăр чалăш пак лараччĕ кашкăрсам. В. Олг. Çан патне (к нему) пĕре (один) пырчĕ осал, капан пакскер, коçĕ ĕçлĕк пек. N. Сан пакки эпĕ икке. Сёт-к. Пирн та учĕ — учĕ пек, эпĕр те хамăр ача пак, пирн та варли — варли (- λиы) пак.
бак. Чертаг. Пак — тимĕр хуран пакрах, чăрăшран, хăмаран, юмантан, кăшăл çапса; авăрлă полать, молчара шыв тыткалаççĕ.
подр. курению (выпусканию дыма). Орау. Чĕлĕмне çăвартан пăрахмаçть: пак, пак, пак, тутарать. || Подр. одному из криков зайца (так объяснил мне Н. И. Полорусов). Кушакпа автан 17. Эпĕ мулкаç: пак-пак-пак! Шел. 73. Куянла выляса пĕрне-пĕри виртлесе: пак! пак! вилнĕ куяна хăвалакан, тесе, сиккелесе çӳреççĕ. || Подр. удару по спине кулаком. Орау. Мур, ачана тытнă та: пак та пак! тутарать (бьёт кулаком), алли хăрашшĕ. Тогаево. Халь пĕри пырать те, пак! аяккинчен тутарать. || Подр. звуку, когда человек натыкается неожиданно на что-нибудь. КС. Пак пырса перĕнчĕ. Ib. Тула тухас тесе пытăм та, алăка паках пырса перĕнтĕм.
Çавăн пекех пăхăр:
Пайхач Пайхерей Пайхилтĕ пайщик « пак » пакă пакăç пакăç кăвакал Пакăвар пакăл