Шырав: сăсар

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

куница

куний
сăсар йăви — гайно, гнездо куницы
сăсар çĕлĕк — кунья шапка
хура вăрман хыçне юр çунă, унта хĕрлĕ сăсар йĕр хывнă — фольк. за темным бором намело снегу, там рыжая куница проложила след

Чăвашла-вырăсла словарь (1919)

куница; сăсар тир тăлăпĕ пасатра çук, пирĕн тăван пекки йалта çук – куньей шубы на (всем) базаре нет, таких как наш родной, нет во (всей) деревне.

168 стр.

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(сы̆зар, сŏзар), куница. Нюш-к., Чутеево. Питушк. Сăсар, куница (сарă, лиска йытă пак). Тюрл. Сăсар — кайăк, хорт ватаканни. Чертаг. Сăсар, куница (на шее белое пятно, но не кругом). Альш. † Сăрт хĕрринче сăсар кăшкăрат, тин çуралнă ача сасси пек. С. Тим. † Сатра сăсар чĕппи макăрат, халĕ çуралнă ача пек. П. Пинер. † Тантăшсем килеççĕ асăнса, сăсар тиррисе витĕнсе. Такмак. Сăсар тирне шыв витмен, тет. Пазух. Кĕленчерен хӳме эп хӳтертĕм, сăсар чĕппи тытса та ярас пек. Сенчук. Пирĕн тăван килет асăнса, сăсар тир тăлăпĕ витĕнсе. N. † Çакă ялăн ачисем сасар пекех чупаççĕ. N. Урама тухрăм — ухă ывăтрăм, сăсарлă юмана тивертрĕм, сăсарĕ пурне пĕлмерĕм. СПВВ. † Укалчаран тухрăм — ухă ывăтрăм, сăсар йывăçне тивертрĕм. Зап. ВНО. Çакă ялăн ачисем сăсар пекех чупаççĕ-ĕçке. Ib. Сăсар кайăкĕ шыв ĕçет, икĕ текерле вăй вылять. (Вариант этой загадки: услан кайăкĕ шыв ĕçет...). Мыслец. При охоте на сăсар употребляется веревка, которая называется сăсар тытмалли кантра. Стюх. † Хура вăрман хыçне юр çунă, унта хĕрлĕ сăсар йĕр хывнă. ЧП. Хура сасар. || Назв. ручья, высыхающего летом. Симб.

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

сусар

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

«куница»; хура сăсар «соболь»; Замахш., казах., к. калп., тат. сусар, кирг., карач. суусар, алт. В сузар, ойр. суузар, узб. савсар, уйг. сӧсәр, башк. hыyhap «куница»; ср. монг. суусар «куница» < тюрк. яз. Проф. Н. А. Баскаков производит это слово от глагола сувса «жаждать», «хотеть пить»; следовательно, савсар, сузар букв. «жаждущий воды», «привыкший к воде»; тефс. XII—XIII вв., АФТ, узб., туркм. сувса, Замахш. суза, алт. В сууза, кирг. сууса, Рабг., уйг., азерб., тур., тат., казах. суса, башк. hыyha «жаждать», «испытывать жажду»; от су «вода».

Чĕрчун ячĕсен чăваш-вырăс-латин словарĕ

куница — martes [паха мамăк тирлĕ çăткăн чĕрчун]; вăрман сăсарĕ лесная куница — martes martes; чул сăсарĕ каменная куница — martes foina [чуллă вырăнта пурăнакан căcap]

Çавăн пекех пăхăр:

сăса çĕрри сăса йĕппи сăса йĕпси сăсан « сăсар » сăсарла акула сăскă сăскăç сăслă сăсла