1.
покой, спокойствие, тишина
спокойный, тихий
спокойно, тихо
тăнăç вырăн — тихое, укромное место
тăнăç кăмăл — спокойный, тихий характер
тăнăç пурнăç — спокойная, безмятежная жизнь
тăнăç калаç — разговаривать спокойно
тăнăç туп — найти, обрести покой
2.
мир
мирный
мирно, в мире
тăнăç самана — мирное время
тăнăç пурăн — жить мирно, в мире
3.
с хорошей памятью
памятливый разг.
тăнăç карчăк — памятливая старуха
(ты̆ны̆с’), памятливый (человек). Шибач. СПВВ. ПВ. Тăнăç — тăнăçлă çын = тăнлă çын.
(ты̆ны̆с’), покой. СПВВ. Тăнчĕ, тăнăç тупрĕ. || Спокойный, тихий. Шел. II. 67. Канаша çитсен, ялсенчи лăпкă тăнăç пурăнăç çухалчĕ.
«тишина», «покой», «спокойствие»; «тихий», «спокойный»; чаг., уйг., узб. тинч, азерб. динч, уйт. Син., кирг. тынч, казах., ног., к. калп. тыныш, тат. тыныч, башк. тыныс «тихий», «спокойный»; «мирный»; «спокойно», «тихо»; чув. тăнăçлăх, уйг., узб. тинчлик, азерб. динчлик, кирг. тынычтык «покой», «спокойствие», «мир»; ойр. тыныш, хак. тынағ «покой», «отдых», «успокоение». Образовано от *тăнтын «отдыхать», «успокаиваться»; башк., тат., к. калп. тын «затихать», «утихать», «замолкать», «успокаиваться»; «тихий», «спокойный», «бесшумный», «безмолвный»; хак. тым «тишина»; «тихий», «безмолвный»; «тихо»; кирг. тим «молчание»; «спокойствие»; «тихо», «безмолвно».
Çавăн пекех пăхăр:
тăн-пуçлă тăн-тăн тăн-тан тăн-тон « тăнăç » тăнăçлă тăнăçлăн тăнăçлăх тăнăçлан тăнăçлантар