плен
тыткăна ил — взять в плен, пленить
тыткăна лек — попасть в плен
тыткăнри çын — пленник
тыткăнран тар — бежать из плена
(-кы̆н), плен. Сред. Юм. СПВВ. А. Турх. Эх, тертленнĕ шеремет вăрçăра: урасăр юлнă, ы(т)ту тыткăна кайман. N. Тыткăна илсе кайнă. Изамб. Т. Усем тыткăна илнисене пит хытă асаплантараççĕ, терĕ. Ал. цв. б. Хам ĕмĕре тыткăнра пурăнса ирттериччен, усал кайăксем çими пулам. N. Тыткăнри, находящийся в плену, пленник. Толст. Тыткăнра пурăна-пурăна вăл кăшт анчах вилеймен. || В перен. см. Шел. 71. Улт-çич уйăх хушши алăра тыткăнра хупăнса тăнă тĕрлĕрен выльăх-чĕрлĕхсем улăхсене саланса... çӳреççĕ.
«плен»; тыткăна ил «взять в плен»; кирг., узб. туткун, казах., к. калп. туткын «плен»; «пленник»; чаг. тутғун, уйг. туткун, башк. тоткон, тат. тоткын «пленник»; уйг. туткунлук, тат. тоткынлык «плен». От глагола тыт (см.).
Çавăн пекех пăхăр:
тытанкă тыткă тыткăç тыткăлă курка « тыткăн » тыткăнçă тыткăнлăх тыткăнла тыткăнлан тыткăч