1.
околица (край села)
çамрăксем укăлчара пуçтарăннă — молодежь собралась на околице
2.
околица (изгородь вокруг села)
укăлча хапхи — ворота околицы
укăлчаран тух — выйти за околицу
(угы̆л'ζ'а), околица. К.-Кушки. СПВВ. Укăлча — униче-ял тавра хире выльăхсем тухса каймантан карта тытнине калаççĕ. Собр. 327. Укăлчана тăрăх тилĕ юртат, тара (= тарай) тутăрне витĕнсе. Изамб. 34 Ачисем ăна укăлча патĕнче кĕтсе тăраççĕ. Юрк. Ушкăн-ушкăн чавка килет, хăш укăлча çине ларĕç-ши? Чув. песни 21. † Укăлча-çатан тӳрĕ пулсан, ял илемне çав кӳрет. Юрк. 15. Ял ятне çитсен, укăлча вĕрлĕкĕ урлă каçнă чухне, амăшийĕн çăварĕнчен хай пăрçи ăнсăртрăн тухрĕ-ӳкрĕ, тет..
«околица»; тат. диал. укәлчә «околица». Из русск. околица; ц ~ ч.
околица
укăлча хапхи — полевые ворота
Çавăн пекех пăхăр:
уйран-турах уйри шăрчăк уйти Уйтул « укăлча » укăр укçа укçа-пухча укçа-тенкĕ укçалан