Шырав: шанчăк

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

1.
надежда
чаяние высок.
упование уст.
шанчăк хĕлхемĕ — луч надежды
шанчăк çухат — терять надежду, падать духом
шанчăкие çухатнă çын — разочарованный человек
шанчăк пĕтни — разочарование, утрата надежды
шанчăка пĕтер — лишить надежд, разбить надежды

2.
доверие
иксĕлми шанчăк — безграничное доверие
халăх шанчăкне тӳрре кăлар — оправдать доверие народа
шанчăкран тух — потерять доверие, выйти из доверия
шанчăкран кăлар — лишить доверия

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

надежда, опора. Пирĕн шанчăк теççĕ, теприсем — шанăç. БАБ. Хура халăхăн мĕн пур шанчăкĕ те пĕр тырă çинче анчах пулнă. N. Кам та кам ăслăлăх çине шанчăкне хурать. Ст. Шаймурз. Хура сăран алсан çакки çук, савса туман тусра шанчăк çук. || Доверие. КС. Унăн шанчăкĕ çук. Ему веры нет, на него нельзя полагаться. N. Шанчăк ил. N. Çыншăн вăйăнтан ытлашшине шанчăка ан кĕр. Микушк. Ача нумайччен пурăнса шанчăка тухрĕ, тет. N. Шанчăк çухатасран хăратăп. N. Кам хăйне шаннă шанчăка пĕрре вĕçерет, ăна нихăçан та шанăç пулас çук вара. Юрк. Ирхи куна каçчен çӳрĕттем, пирĕн килте тата шанчăк çук.

Чӑваш чӗлхин этимологи словарĕ (1964)

1. «надежда», «опора»; 2. «доверие»; хам. ишанч, алт. В иженӳ, хак. изес, изенис «надежда»; кирг. ишеним, ашенӳӳ, казах., ног. сеним, узб. ишонч, ишониш, башк. ышаныс, тат. ышану, ышаныч «вера», «доверие», «уверенность», в узб. и «надежда». От шан (см.).

Çавăн пекех пăхăр:

шантару шантаруллă шанташ шану « шанчăк » шанчăк ту шанчăклă шанчăклăн шанчăклăх шанчăклат