икра
икряной
пулă вăлчи — рыбья икра
шапа вăлчи — лягушачья икра
хĕрлĕ вăлча — красная икра
хура вăлча — черная икра
вăлча пĕрчи — икринка
вăлча сап — метать икру, нереститься
вăлча сапнă вырăн — нерестилище
аçа вăлчи, сĕт вăлча — молоки
осетр вăлчи — осетровая икра
икра
вăлчăлă пулă — икристая рыба
пулă вăлчи — рыбья икра
(вы̆л’ζ’ы̆, вы̆л’џ̌ы̆), икра. Шибач. Полă вăлчи. (Относительно конечного «а» срв. çурăи çура).
уылдык
«икра (рыбья)». Восходит к ывăл «сын», -ча — аффикс уменьшительности; следовательно, вăлча— «маленький сын», «сыночек». То же самое наблюдаем и в других тюркских языках: ног. увылдык, тат. уылдык (-дык — аффикс уменьшительности); башк., казах., к. калп. уылдырык (в казах. у Ильминского уылдырик); туркм. огылдырык (Алиев); кирг. урук, уйг. белик уруги, узб. балик уруги «икра» (букв. «потомство рыбы»); тур. балык йумуртасы «икра» (букв. «яички рыбы»)»
Çавăн пекех пăхăр:
вăлуснуй вăлчă вăлчăр вăлчăра « вăлча » вăлчаллă вăль вăль-валь вăлькăç вăлькăш