Шырав: манăн

Чăвашла-вырăсла словарь (1982)

I. (ман)

мест.
притяж. п. от эпĕ:

1.
у меня
манăн пĕчĕк шăллăм пур — у меня есть маленький братишка
манăн çакăнтан ыратать — у меня вот тут болит
манăн вăл шухăшра та çук — у меня и в мыслях этого нет

2.
мой
ку манăн кĕнеке — это моя книга
ман шутпа — на мой взгляд, по моему мнению
сан костюм манăннинчен çĕнĕрех — твой костюм новее моего

3.
в форме ман с послелогами
переводится соответствующими предложными сочетаниями:

ман пирки —
1) из-за меня
вăл ман пирки юлса килчĕ — он опоздал из-за меня
2) обо мне, по поводу меня
мĕн каларĕ вăл ман пирки? — что он говорил обо мне?

ман пата — ко мне
ман çинчен — обо мне
ман çумра — рядом со мной, около меня

4.
выступает в роли доп. при составных гл.
со значением желания:
манăн ĕçес килет — мне хочется пить
манăн киле хăвăртрах çитесчĕ — мне бы побыстрее добраться до дому

◊
манăн килес! — разрешите (войти)?

II.

забываться
ун пекки вăл час манăнмасть — такое забывается не скоро

Чăваш сăмахĕсен кĕнеки

(-ны̆н), забываться. N. Мĕн пур çылăхĕ унăн манăнать.

род. пад. от мест, эпĕ. Регули 957. Манăн ĕнер ĕçлесчĕ мĕн кона. Мне надо бы сделать это вчера. Орау. Манăн сасă пĕтрĕ. Я охрип. N. † Йĕрки-йĕрки тантăшсем, манăн пекки пре те çок. (Хĕр йĕрни).

Чăвашла-тутарла словарь (1994)

минем, минеке

Чӑвашла-эсперантолла сӑмах кӗнеки

vd ман;

Çавăн пекех пăхăр:

манăçми манăçсăр манăçтар манăçу « манăн » манăнне манăнни мана мана пулсан манайми